بررسی برنامه آموزشی دندانپزشکی از دیدگاه فارغ‌التحصیلات پنج سال گذشته دانشکده‌های دندانپزشکی کشور پس از شروع به کار در سطح جامعه

سابقه و هدف: دندانپزشکان پس از شروع به کار در سطح جامعه آشنایی بیشتری با نیازهای درمانی و پیشگیری جامعه پیدا کرده و بهتر می‌توانند در باره سیستم آموزشی دندانپزشکی رایج در سطح کشور اظهار نظر نمایند. از طرف دیگر، با توجه به ضرورت ایجاد تغییرات در برنامه‌های آموزشی رایج به منظور دستیابی به مطلوب‌ترین برنامه همیشه مد نظر برنامه‌ریزان سیاست‌های آموزشی دندانپزشکی بوده است. این مطالعه با هدف بررسی برنامه آموزشی دندانپزشکی از دیدگاه فارغ‌التحصیلان پنج سال گذشته دانشکده‌های دندانپزشکی پس از شروع به کار در سطح جامعه درسال تحصیلی86-85 انجام شد. مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 200 نفر از دندانپزشکان فارغ‌التحصیل پنج سال اخیر دندانپزشکی کشور به روش تصادفی انتخاب و 160 نفر از آنان در مطالعه شرکت نمودند. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و با مقیاس پنج گزینه‌ای (خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد) به دست آمد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های توصیفی گزارش گردیدند. یافته‌ها: نتایج بررسی نشان داد که دو درس آناتومی دندان عملی و نظری بیشترین و بیوشیمی عملی و نظری کمترین میزان کاربرد را در میان دروس علوم پایه به خود اختصاص داده بودند. از نظر کفایت میزان بیماران درمان شده در بخش‌ها توسط دانشجویان، بخش تشخیص در رتبه اول قرار داشت. همچنین درس پروتز ثابت عملی و نظری بیشترین کارایی و دروس دندانپزشکی جامعه‌نگر و ارتودنسی عملی کمترین کارآیی را به خود اختصاص داده بودند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد سیستم آموزش دندانپزشکی در قسمت‌های مختلف کارآیی و توانایی‌های خاص خود را دارد، ولی با این وجود احساس نیاز به برخی اصلاحات در زمینه‌هایی چون آموزش‌های internet، زبان ، روش تحقیق، تأکید روی فعالیت‌های پژوهشی دانشجویان و اصلاح در برخی واحدهای علوم پایه وجود دارد.